„Wczoraj do Ciebie nie należy
Jutro niepewne
Tylko dziś jest Twoje„
Jan Paweł II

Artyści przemawiają do naszej zdolności doświadczania zachwytu i podziwu, do wyczucia tajemnicy otaczającej każde życie, do naszego poczucia piękna, dobra i bólu, do utajonej łączności ze światem. Sztuka ta jest w gruncie rzeczy pewnym spotęgowaniem i wyładowaniem się osobowości. Pomimo prostych form, odkrywa zaułki spoglądania w głąb siebie samej i zanurza w głębinach własnej natury. Obrazy emanują ciepłem, słońcem i promieniują mądrością znajdującą się w przyrodzie. Przeżywanie przyrody bywa niekiedy tak silne i żywiołowe, że artyści wydzielają je z potoku powtórzeń, wyodrębniają i traktują, jako coś niepowtarzalnego. Dzieła, obrazki wręcz krzyczą, że tyle cudownych rzeczy jest, wokół, które tylko czekają na to by uzdrowić każdego z jego smutku. Otwierając swojego ducha dla przyrody, dla światła, otwiera się serce dla radości. Używając słów Matki Teresy z Kalkuty, artyści „nie chcą dopuścić nigdy, aby ludzie po spotkaniu z ich obrazami, nie odchodzili, choć trochę szczęśliwsi”. Przyjaźń z obrazami, z przyrodą jest taką wartością, której nie ma, do czego przyrównać.
Samo życie to ustawiczne przekształcanie siebie w dzieło sztuki.

Leszek Lesiczka